Vertegenwoordiging

“Dick is directeur én een gescheiden vader van drie tieners.  
Zijn leven is net een achtbaan en hij beweegt dapper mee. 

​Jij mag ons formeel vertegenwoordigen Dick”. De voorzitter kijkt Dick met een brede glimlach aan. “Zorg maar dat we er weer goed op staan bij de internationale vereniging, we rekenen op je”.

Dick knikt zo enthousiast als hij maar kan en neemt de stapel vergaderstukken en de gesloten envelop met stemadviezen van zijn voorzitter aan. Het secretariaat regelt tickets en hotel en de jongens blijven die week bij zijn ex.

Goed ingelezen en voorbereid stapt Dick op het vliegtuig naar Barcelona. Daar is de internationale vereniging bij elkaar. Op het programma staan naast een aantal vergaderingen ook een flink aantal netwerkborrels en een partnerprogramma. Nou ja, dat laatste hoeft natuurlijk voor Dick niet, maar het gevoel dat het meer een uitje is dan werk dringt zich wel aan hem op. Iets waar Dick eigenlijk niet zo van houdt.

Het hotel is prima en als Dick zijn koffer heeft uitgepakt gaat hij meteen met de taxi naar het grote congresgebouw. Als hij binnenkomt wordt hij overdonderd door de grote hoeveelheid mensen. Iedereen lijkt elkaar te kennen en er wordt druk in allerlei talen gesproken. Onwennig zigzagt Dick langs de groepjes pratende mensen en is naarstig op zoek naar een bekend gezicht. Hij vindt er niet één. Schutterig gaat hij bij een groepje staan die plaats voor hem maakt maar gewoon doorgaat met hun gesprek. Dick weet niet hoe hij zich in het gesprek moet mengen en na tien minuten ongemakkelijk staan te wiebelen en te hummen, probeert hij het bij een volgend groepje. Zelfde verhaal. Na drie uur nutteloos en wanhopig tussen de groepen door te hebben bewogen, sluipt Dick richting uitgang om de volgende netwerkborrel te vermijden. Het enige echte gesprek wat hij heeft gehad was op de herentoilet met iemand die later niet eens bij de internationale vereniging hoorde.

Na een eenzame maaltijd in het hotel en een onrustige nacht stapt Dick weer in de taxi. Vandaag is de jaarvergadering en zal er over de formele punten gestemd worden. In de grote zaal wordt hij verwezen naar zijn plek. Hij zit bij het Noord-Europese gezelschap. Gelukkig denkt Dick, de Zuid-Europeanen zijn veel feller. Hij luistert geamuseerd naar de positieve verhalen van zijn Noord Europese collega’s. Die zien duidelijk de plannen van de internationale vereniging wel zitten. Logisch natuurlijk, want dit jaar hebben zij de centrale voorzitter geleverd.

Als de vergadering begint en de agendaonderwerpen waarover gestemd moet worden aangekondigd worden maakt Dick zijn envelop open. Met één blik ziet hij op alle stemadviezen ‘NEE’ staan. Een benauwd gevoel maakt zich van hem meester. Hij kijkt naar link en rechts en constateert dat hij de enige is die overal tegen zal stemmen.
Dan hoort hij de centrale voorzitter “Your votes please” zeggen. Als hij zijn rode stemkaart omhoog houdt en zijn buren boos naar hem ziet kijken weet hij waarom zijn voorzitter zo’n brede glimlach had....
​

---