De vlam voorbij

​Als Dick de personeelskantine binnenkomt loopt hij plots tegen Yvette aan. Sinds Yvette gepromoveerd is als leidinggevende in een andere sector heeft hij haar nauwelijks meer gezien. “Hoi Dick, zin in een kop koffie?” vraagt Yvette. Dick knikt en samen nemen ze een tafeltje bij het raam.

“Hoe is het met je?” vraagt Dick en kijkt aandachtig naar haar gezicht. De herinneringen komen zonder moeite bij hem naar boven. De lange gesprekken, over werk en privé. De verbondenheid, samen lachen en elkaar begrijpen zonder woorden. De steun die hij bij haar had gevonden en zelfs het warme gevoel in zijn buik komt even terug.

Yvette praat onderwijl door en Dick merkt dat hij niet echt luistert. Blijkbaar gaat het allemaal niet zo denderend in haar nieuwe functie en ligt ze aardig onder vuur bij haar collega’s. Dick laat de woordenstroom langs zich heen glijden en denkt terug aan de afstand die er ontstond nadat hij Yvette voor promotie had voorgedragen. Hoe gebruikt en in de steek gelaten hij zich voelde. Hij was er lang best verdrietig onder geweest.

Dick schrikt op uit zijn mijmeringen als Yvette vraagt “Maar wat vind jij daar nou van Dick?”. Hij heeft geen flauw idee wat ze eigenlijk verteld heeft. “Tja”, zegt hij, “meest belangrijk is wat je er zélf van vindt”. En hij kijkt haar recht aan. Het is net alsof hij haar nu pas echt ziet en hij heeft ineens geen flauw idee meer wat hij ooit leuk aan haar heeft gevonden. Zoals ze nu zit te klagen en te vleien naar hem irriteert hem mateloos. “Zwakke vrouw. Profiteur” bonst er door zijn hoofd terwijl hij opstaat, een excuus mompelt en naar de uitgang beent.

Als hij de gang oploopt, loopt een van zijn bestuursleden met hem mee: “Ik zag je met Yvette praten, gaat niet goed met haar hoor, ze haalt bij lange na niet haar resultaten. Lijkt me goed als je kijkt of je daar een andere leidinggevende kunt vinden”.
“Ik zal er eens naar kijken” zegt Dick en een venijnig lachje glijdt om zijn mond.

---